Yokken Sen


Bir dost sofrasına davetliydim bugün. Sadece 3 kişilik bir sofra, bir kadın, o kadının sevgilisi ve ben. Sen yoktun. Önce yemekler yenildi kırmızı şarap eşliğinde yüzeysel konuşmalarla, sonra şarap yayılmaya başlayınca damarlarımızdan ruhumuza, yüzlerimizdekiler bir anda çıkartılıp bir kaç saat sonra tekrar takılmak üzere masanın kenarına konuldu.
İşte öylesine duruyken ben, aklımda bir tek sen... Sonra erkek keman çalmaya başladı... Kadin gozlerini ayirmadan ona bakiyorken, ve adam parmaklariyla bir tek ikisinin bildigi bir seylere can veriyorken, benim aklimda bir tek sen.
SenveBen. İnsan ne kadar garip, yanindayken öylesine kanıksıyor ki sevgilisini, sanki hep orada yanıbaşında kalacakmış gibi geliyor ve umursamamaya basliyor. Hani karnımız mesela; hep yerindedir ama her an karnim burada diye düşünmeyiz ama ne zaman ki ağrımaya başlar, işte o zaman onun varlığı her an aklımızda olur ya, aynen öyle işte. 


Not: Sevgili uzaktayken yazılan eski bir yazı

2 yorum:

  1. Çok içten yazmışsın. Sabah sabah hem duygulandım hem de yazdıklarını düşündüm. Gerçekten hiçbir şeyin kıymetini yanımızdayken bilmeyiz. Bırak sevgiliyi, çok sevdiğiimz bir obje kaybolduğu zaman kıymete biner. Veya sevdiğimiz bir insanı kaybettiğimiz zaman duyarız acısını ta içimizde ve sonsuza dek. Teşekkürler bu güzel paylaşım için. Bu arada takipçin oldum müsadenle.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Cok tesekkurler İlhan. İnsanoglu boyleyiz iste. İsin kotusu bunu bilmemize ragmen boyle devam edecegiz. Bu arada hosgeldin!

      Sil